Zitat von befke am Juni 4, 2024, 1:51 pm Uhr

Een poosje geleden was ik weer in de gelegenheid mijn lievelingsbordeel te bezoeken.
Sinds ik niet meer in de buurt woon, en ongeveer drie uur onderweg ben heb ik een wat uitgebreider alibi nodig, en dat is niet altijd voorhanden. Vandaar.

Na een paar warme dagen was de temperatuur wat gezakt. Het Zuiden had een paar dagen regen voor de kiezen gehad en het was fris en half bewolkt toen ik aankwam.
Dus eerst maar eens de bar in. Daar vond ik het wat stilletjes. Voor een doordeweekse vroege voormiddag. Veel onbekende en - voor mij althans - naamloze gezichten. Ja - ik hoor jullie wel: moet je maar wat vaker komen...

Daisy stelde zich voor en vleide zich tegen me aan. Maar het was me nog te vroeg.

Een paar andere meisjes deden een poging, ik at een banaan, liep wat rond, rookte een peuk, ging weer aan de bar zitten en mijn oog viel op een minder jong maar aantrekkelijk mens. Normaal postuur, B-cupje zo te zien, 1m65 of zo. Halflang bruin haar, vriendelijke oogopslag. Gesprekje begonnen: Pascale. Uit Wallonie. Spreekt Nederlands en Frans. Ze was zo vriendelijk als haar oogopslag. En voor mij aantrekkelijker dan de meeste meisjes die zich tot mij hadden gewend.
De eerste tot wie ik mij wilde wenden.
Een gesprek kreeg vorm.
Maar ik wilde even roken.
Pascale doet daar niet aan mee en ik zei haar dat ik terug zou komen.
Zij zei: ik wacht hier wel even.

Echter.
Het liep anders.

Op weg naar buiten liep ik Mercedes tegen het ranke, athletische lijf.
Of zij tegen het mijne - vanaf nu wordt mijn herinnering een beetje wazig.
Ze was, net als ik, op weg naar een peuk, en niets lag meer voor de hand dan deze samen te genieten in de net tevoorschijn gekomen zon.

Puur natuur - geen botox, geen fillers, geen siliconen.
Geen plakplaatjes of ijzerwaren. Puur natuur.
Slank, athletisch, met een stevig aanvoelend A-cupje en prachtige billen.
En met een verhaal.
En met humor.
En met klasse en verstand. Ook van de goede dingene des levens.

Voor we er erg in hadden, zaten we een dik half uur te babbelen in het zonnetje en was ik mijn gelofte van eeuwige trouw, zoals aan Pascale gezworen, vergeten.

Ik had nog slechts oog voor haar.
Haar die tegenover me zat.
Met haar bruine haren, lief koppie, ranke lijf en goed verhaal.

Terwijl ze voor me uit de trap oploopt kan ik mijn ogen niet van haar afhouden en ik stel me voor hoe haar dijen zich om mijn onderlijf zullen klemmen.
Lang verhaal kort: kamer 4 was weer voor een dikke twee uur bezet en mijn oude lijf werd verwend en verwende. We hadden plezier en we raakten bezweet. Er werden enthousiast lichaamssappen uitgewisseld en er werd gezucht en gekreund dat het een aard had.
Ze is werkelijk erg fraai. Haar lichaam is athletisch; haar borstjes passen bij haar billen: klein maar fraai gevormd. Ze heeft de mooiste groene ogen van het westelijk halfrond.
Ze is open en charmant.
Ik vind haar erg aantrekkelijk mag je wel zeggen.

Na de daad liggen we uit te hijgen. Haar adem in mijn gezicht. Haar arm over mijn borst en haar borstjes tegen mijn ribben gedrukt.
Ik voel me altijd leeg na het vrijen, triest en blij tegelijk. En ik wacht al mijn hele leven op van alles. Maar wachten is alleen zinvol als waar je op wacht echt de moeite waard is.

Mercedes was de moeite waard.